امیر تے غریب ,کلام ,,مخدوم ربنواز ھاشمی

::::("امیر تے غریب"):::: دو سہیلیاں کسے جاہ تے راھندیاں ھن تے بڑا اونہاں دا پیار ھا قانون قدرت ھک امیر دے گھر چلی گئ تے دوجھی غریب دے گھر ھک دن غریب سہیلی اپنڑیں اس امیر سہیلی نوں ملنڑں جاندی ھے جدوں گئ ھے ھال احوال پچھیأ ھے تاں امیر سہیلی اپنی گزر دسدی ھے تے غریب اپنی گزر دسدی ھے ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,, ,, ,,,,,,,,,, , امیر سہیلی آکھدی ھے,,,,,,,,,,,,,, کسے شاۓ دی بلکل تھوڑ وی کائی نہیں انج راج نصیب کراۓ موں اے ڈٹھے نی گل اچ ھارمیرے کجھ رکھ آئی ھاں کجھ پاۓ موں ھک ھور ڈیزائن بازار اچ آیا اے دو گجرے کل بنڑواۓ موں اوہ زیور ,,ھاشمی,, یاد وی کوئی نہیں جہڑے زندگی نال ھڈھاۓ موں ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, تاں اوہ وت غریب سہیلی نوں پچھدی ھے بھائ سنڑا.تیرا کی حال چال ھے تاں غریب سہیلی رو کے آکھدی ھے ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, کنڈیاں دے قلف پرانڑیں ھوگۓ چھڑی پتل دی تار ناں لدھی کئی موسم پرتے زندگی دے رت مست بہار ناں لدھی ھنجوں لڑھیأں انج رخساراں تے سوئی رکھنڑں دی تھاہر ناں لدھی جداں,, ھاشمی,,مرنڑں تے دل بنڑیاں پورے شھر اچوں زہر ناں لدھی ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, اوتھوں اوٹھیأں ھن تے اپنے اپنڑیں گھر چلیأں گیأں ھن تاں کسے غریب سہیلی نوں پچھیأ ھے سنڑا امیر سہیلی کولوں جوں گئی ھاؤں اس کوئی تعاون وی کیتا ھئ کجھ حوصلہ افزائی وی کیتی ھئی تاں غریب تے خودار سہیلی نے کی جواب دتااے ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, اج ,,ھاشمی,, کہیں دی چوکھٹ تے مینوں کائ مجبوری لاۓ گئ میں دکھ پلٹے اوھدی جھولی وچ اوہ داج کھلار کے بہہ گئی کئ کنگنڑں ھار ہمیل تے جھمکے اوہ چھاپ مچیندی راہ گئی اوھنوں پاۓ گئی اپنڑیں زیوراں دی مینوں اپنڑیں آپ دی پاۓ گئی ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, امیر سہیلی وی اے گل سنڑں لئ کہ میری شکائیت کررھی ھے میرا گلہ کررھی ھےاوہ جزبات اچ آئی ھے اس نوں گل نال لایاھے تے پیار کیتا ھے اپنڑیں کن اچوں جھمکا لاہ کے اس دےگل وچ پاونڑں دا ارادہ کیتا ھے تاں عریب سہیلی جمکا واپس کیتا اے تے کہڑی گل کیتی ھے غریب سہیلی کی آکھیا ھے ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, لکھاں موسم گزر بہار دےگئے جہڑے کھلنڑیں ھن پھل کھل گئے چھڑی زلف دی نوک سنوار ناں سگئیوم پھکے پاۓ رخسار دے تل گئے لڑھے ,,ھاشمی,, خاب جوانیاں دے ترٹ میں مجبوردے دل گئے ھنڑں میں کی کرناں ایں جھمکیأں نوں جداں بارے ای سیپ کے مل گئے ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, کلام ,,مخدوم ربنواز ھاشمی صاحب ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,