نظم دا نام کَٹے دا پَلوتا نظم مہر ریاض سیال

"""" کَٹے دا پَلوتا نظم """""" شاعر مہر ریاض بھوڑانہ سیال ماچھیوال ضلع جھنگ جداں آ کے دودھی نے ہارن وجایا چا مجھ آپنڑے کِلے تے پیڑہ ہلایا ناں پھل دی ضرورت ناں بھاڑہ ہے منگدی لِیہاری ہے سائیکل دے ہارن تے سنگھدی کدی تڈ جے بھر بَہے کے ہو جاوے رَنج اے زمیندار دے ہتھ اچ ہوندی سُرنج اے جداں ٹیکے اوراں چا دتی وکھالی رہی لیندی تھونڑی دے باہروں بھنوالی تے بَہے پاسے کٹا پیا بُھکا بھانڑہ جیویں کیں وڈیرے دے ڈیرے پراہنڑہ بیٹھا جُھونڑ ماری نصیباں دا سڑیا ہا شک پوندا شوہدھا الیکشن تے ہَریا تھوڑہ تھوڑہ مُوتے تھوڑہ تھوڑہ رینگے جیویں کوئی افسر بیوی کولوں لنگھے ہا انج ویدھا دودھی دے منہ دو علیل اے مُواکِل دا بوجھا جو ویدھے وکیل اے """"""""" کٹہ دُودھی نوں کے آدھائے """""""""" میں دس دودھیاء تیرا کی ہے ونجایا تہے کیوں میری ماں دا میتھوں دودھ چھوڑایا بڑے حوصلے نال سنڑ گاَل اودھی تے فورا ہی دِتا جواب اگوں دُودھی میتھے تیری رِنجکی ہے بلکل فضول اے میرے ذمے لا میں کریساں قبول اے میرا کاروبار اے نموں مفت لیندا میں ہاں پہلوں چاندی دا کَھلہ مریندا اووہ تیرا مجرم اودایں کر اپیل اے توں مالک نوں دے آپنڑے حق دی دلیل اے لگی گال دودھی دی کٹے نوں پیاری زمیندار تائی عَرض اُس گذاری بہے پاسو او تینوں تھوڑی ہے کھَٹی گرانٹاں تے کُوٹے غریباں توں چَٹی ہووی خیر پَپو تے گڈو دی شالا اے دودھ وِحچنڑاں تاں نِرا ہے مُوکالا عقل تیری تے مینوں آندی ہے حَیرت زمیں تیری ماں ہے تے دودھ تیری غیرت انہاں نوں ای ویچیں تے سرکار عالی تے وت تیرا بھانڈا ہے غیرت توں خالی ذمیندار نوں اگوں کاوڑ جو آی اسے ویلے ظالم چا سدیا قصای اگوں لایا مجبور نوں انج قصای جو بیوی اگوں ڈاھڈے گھر دا جوای منہ وت آسماں دو چا کیتا غریب اے خدایا توں دکھیاں دے دکھ دا طبیب ایں توں لا ریب منصف تے لاریب عادل نہیں تیرا کوی وی مَدمقابل ایہو تیرا احسان گھٹ ہے خدایا نہوں اس دور دا مینوں انساں بنایا تیرے ہتھ اے انصاف دی ڈور مالک کیہڑا تیرے باجھوں میرا ہور مالک """ اللہ تعالیٰ جواب دیندن اگوں کٹے نوں """" جیتھوں تائی ہے میرے عدل دا تعلق کرم دا تعلق فضل دا تعلق میں نِمرود مچھر دے کُولوں مَرانواں تے بھَٹی چوں بیلی دے بچے بچانواں عدل تیرا ہوسی توں گھبرا نہ ہرگز نہ تھی مُوجا ہرگز تے دل ڈھا نہ ہرگز جہے تینوں روایاء ،رولایاء ، کوہَیاء تیری ماں دا دودھ جہے ہے تیتھوں چھوڑایاء اودھے بال وی کھیر ماں دا نہ وَلسن جے میتھے یقین ہیی تاں فِڈر تے پَلسن